مارتین هایدِگِر - (زاده ۲۶ سپتامبر ۱۸۸۹ – درگذشته ۲۶ مه ۱۹۷۶) در مقاله مشهور خود «منشأ اثر هنری» (1935)، دیدگاه‌های عمیقی درباره‌ی ماهیت اثر هنری و نقش آن در آشکارسازی حقیقت و وجود ارائه داده است. او معتقد است که اثر هنری می‌تواند تجربه ما از جهان را تغییر دهد و به درکی عمیق‌تر از واقعیت برسیم
اثر هنری به عنوان کشف حقیقت
یکی از اصلی‌ترین مفاهیم در فلسفه هایدگر، مفهوم «حقیقت» است. او حقیقت را نه به عنوان تطابق ذهن با واقعیت، بلکه به عنوان «پدیدار شدن” یا «آشکارسازی” درک می‌کند. اثر هنری در نظر هایدگر، نقشی کلیدی در این آشکارسازی ایفا می‌کند. او بر این باور است که اثر هنری می‌تواند حقیقتی را که معمولاً در پس زمینه زندگی روزمره پنهان است، به جلو بیاورد و برای ما آشکار کند
برای مثال، اثر هنری «شب‌پرستان» از رامبرانت، به عنوان یک نقاشی تاریخی، به نوعی حقیقت زمان خود را آشکار می‌کند. این اثر نه تنها تصویری از افراد را ارائه می‌دهد، بلکه به ما امکان می‌دهد تا به فهم عمیق‌تری از زندگی اجتماعی و فرهنگی دوران رامبرانت دست یابیم. اثر هنری با پرده‌برداری از این جنبه‌های پنهان، به ما کمک می‌کند تا به عمق واقعیت‌ها و ماهیت چیزها پی ببریم
جهان و زمین
یکی از مفاهیم کلیدی در نظریه هایدگر درباره اثر هنری، تقابل بین «جهان» و «زمین» است. هایدگر این دو مفهوم را به عنوان دو بعد اساسی از تجربه انسانی معرفی می‌کند که در اثر هنری به نوعی تعادل می‌رسند. “جهان” به معنای زمینه و فرهنگ انسانی است که ما در آن زندگی می‌کنیم، در حالی که “زمین” نمادی از طبیعت و عناصر بی‌زمان است
به عنوان مثال، در اثر هنری «چهارده توپوگرافی» از ریچارد لانگ، هنرمند با قدم زدن در طبیعت و ثبت مسیر خود به عنوان یک نقشه هنری، توانسته است پیوندی بین فرهنگ انسانی (جهان) و طبیعت (زمین) برقرار کند. این اثر هنری، تجربه‌ای عمیق‌تر و کامل‌تر از واقعیت به ما ارائه می‌دهد و نشان می‌دهد که چگونه هنر می‌تواند این دو بعد اساسی را به هم پیوند دهد
اثر هنری به عنوان رویداد
هایدگر اثر هنری را به عنوان یک «رویداد» یا «رخداد» می‌نگرد. او معتقد است که اثر هنری تنها یک شیء ایستا نیست بلکه یک پدیده دینامیک است که در لحظه‌ای خاص، تجربه‌ای تازه و نو به وجود می‌آورد. این رویداد، مخاطب را به بازاندیشی در مورد زندگی و جهان خود فرا می‌خواند و می‌تواند تحولی در درک و احساس او ایجاد کند
برای مثال، اثر هنری «نصب نور» از جیمز تورل، به مخاطب اجازه می‌دهد تا در فضایی مملو از نور و رنگ غوطه‌ور شود و تجربه‌ای بی‌نظیر و جدید از فضا و نور را داشته باشد. این رویداد هنری، مخاطب را به تفکر و تأمل دربارهٔ ماهیت نور و فضا و ارتباط آنها با تجربه انسانی فرا می‌خواند
نقش هنرمند
در نگاه هایدگر، هنرمند نقش واسطه‌ای بین «جهان» و «زمین» دارد. هنرمند با خلق اثر هنری، به پدیدار شدن حقیقت کمک می‌کند و به نوعی پیام‌آور آن است. او با توانایی خود در خلق اثر، باعث می‌شود که مخاطبان به حقیقتی نو و عمیق دست یابند
هنرمندانی مانند آنیش کاپور با آثاری همچون «ابر یخی» ، توانسته‌اند فضایی ایجاد کنند که مخاطب را به تأمل دربارهٔ محیط پیرامون و جایگاه خود در جهان فرا بخواند. این اثر هنری، با انعکاس تصاویر اطراف و تغییرات مداوم آن، تجربه‌ای پویا و دینامیک از واقعیت ارائه می‌دهد و نقش واسطه‌ای هنرمند بین جهان و زمین را به خوبی نشان می‌دهد
هنر به عنوان راهی به سوی وجود
برای هایدگر، هنر راهی برای بازگشت به پرسش‌های بنیادین دربارهٔ وجود و حقیقت است. او با تحلیل عمیق اثر هنری، نشان می‌دهد که چگونه هنر می‌تواند دیدگاه ما را نسبت به جهان و زندگی تغییر دهد و ما را به تأمل عمیق‌تری دربارهٔ خود و واقعیت پیرامونمان فراخواند
دیدگاه‌های هایدگر، علی‌رغم پیچیدگی‌های فلسفی‌شان، می‌توانند به ما کمک کنند تا هنر را به عنوان ابزاری برای درک بهتر جهان و جایگاه خود در آن بشناسیم. اثر هنری می‌تواند ما را به تجربه‌ای عمیق‌تر و کامل‌تر از حقیقت برساند و به ما کمک کند تا به پرسش‌های اساسی دربارهٔ وجود و ماهیت جهان پاسخ دهیم
به عنوان مثال، آثار هنری معاصری مانند «آینه‌های پُرزیدگی» از یایوی کوساما، با استفاده از آینه‌ها و نور، تجربه‌ای از بی‌نهایت و بازتاب‌های متعدد را به مخاطب ارائه می‌دهد. این اثر هنری، مخاطب را به تأمل دربارهٔ ماهیت بی‌نهایت و وجود خود در جهان فرا می‌خواند و نشان می‌دهد که چگونه هنر می‌تواند به کشف حقیقت‌های جدید و عمیق‌تر دربارهٔ واقعیت کمک کند
در نهایت، دیدگاه‌های هایدگر درباره اثر هنری، می‌توانند به ما کمک کنند تا هنر را به عنوان یک ابزار قدرتمند برای کشف حقیقت و درک عمیق‌تر از وجود ببینیم. هنر می‌تواند ما را به تجربه‌هایی بی‌نظیر و پویا از جهان پیرامون برساند و به ما کمک کند تا به پرسش‌های اساسی دربارهٔ ماهیت و حقیقت وجود پاسخ دهیم. این نقش هنر در آشکارسازی حقیقت، یکی از مهم‌ترین دلایلی است که هایدگر آن را به عنوان یکی از مهم‌ترین دستاوردهای انسانی می‌داند
