زهرا جلیلیان، ۳۲ ساله، دانشجوی المپیادی و نخبه که فارغ التحصیل دکترای برق از دانشگاه تهران بود
او در رشته کارشناسی ارشد فیزیک جامد تحصیل کرد،سپس کنکور داد و با رتبه اول در رشته نانو الکترونیک پذیرفته شد، تحصیلات خود را در مقطع دکتری در ۳ ترم به پایان رساند و در این مدت ۳۵ مقاله جهانی را داوری کرد
در مرداد ماه سال ۱۴۰۰، مقاله‌اش در یکی از معتبرترین نشریات جهان منتشر شد
در شنبه ۱۲ آذر ۱۴۰۱، در بحبوحه قیام سراسری که دانشگاه‌ها هم در آن شرکت داشتند، نیروهای امنیتی با همدستی حراست دانشگاه، زهرا را کشتند و به خانواده‌اش گفتند که او با پرتاب خود از طبقه سوم خودکشی کرده است، در حالی که آثار ضربه‌های باتوم به سر، شکم و پهلو، و کمر وی مشهود بود
او‌همچنین طبق گواهی پزشکی قانونی کبد،کلیه و طحالش «پیش از مرگ» آسیب جدی دیده بود
حکومت اعلام کرد که او خودش را از طبقه سوم دانشگاه پرت کرده است، اما هرگز مشخص نشد که ۱۳ دوربین مداربسته ساختمان چرا هیچ تصویری از این حادثه ضبط نکرده‌اند
دو شب قبل از این حادثه، زهرا به مادرش و یکی از دوستانش گفته بود: به کشفی رسیدم که جایزه نوبل فیزیک را خواهم گرفت، اما می‌ترسم اگر کسی بفهمد، اونو از من بگیرن یا بلایی سرم بیارن
حکومت اگر چه اعلام کرده بود او خودکشی کرده است، اما پیکرش را دزدید و به خانواده اجازه برگزاری مراسم نداد و پیکرش توسط آمبولانس نیروی انتظامی به اسلام آباد غرب منتقل شد و با حضور نیروهای امنیتی در حالیکه درهای آرامستان شازایه حسن شاباد ( اسلام آباد غرب ) بسته شده بود تنها با حضور خانواده‌اش به خاک سپرده شد
