:یادداشت مژگان افتخاری مادر مهسا ژینا امینی
من مادری غمگینم غمگین رفتنی ابدی ، منتظر بازگشتی بی بازگشت ازلی چشم انتظار ندایی از خالق ژینایم آن به نام مهسای عالم تابم از آن هستی بخشی که بر دامانم این ودیعه به امانت سپردو زندگیم را هستی بخشید و اینک بیمناکم از ربودن امانتش پیش چشم مردمان. چرا؟ چگونه شد؟ مگر میشود، هنوز به باورم نمی گنجد که او را به مسافرت بردم و او را ….. دوباره نبض پر از ازدحام قلبم به ساعت زمان به آن ثانیه های شوم نزدیک میشود دخترم که مهمان پایتخت ایران بود به تخت بیمارستان سرازیرش کردند خدایا این چه رسم و مروتی است؟ که دختر ردا بلندت با آن لچک و روسری تا به پا افتاده پوشش گرفتار سیه رویانی شود که چشم دیدن زیبایی دختر میهن شان را نداشتند چشم دیدن زیبایی خلقت خداوندی را نداشتند رسوای ابدی تاریخ میشوند بر پیشانی جهان تا نفس زندگان به دنیاست شرح این هجرانبجاست. اگر نفسی هست با نام و یاد خواهران و برادرانی که به پای مظلومیت و غريبيش خون گرمشان را تقدیم کردند و جانانه ژینا و مهسای بیشتر ایران و دنیا شوند نامشان یادشان را با مهسای عالم تابم به ابدیت سپردم که نامشان متبرک باد
