در اولین روز از بهار 1403 موسیقی ایران یکی از بهترین های خود را از دست داد. فرامرز اصلانی، جنتلمنی که برخی از ترانه هایش مانند «اگه یه روز…» را احتمالا همه ما گاهی زمزمه می کنیم بر اثر ابتلا به سرطان درگذشت. رسانه ایرانیان کانادا این ضایعه را به خانواده ایشان و مردم ایران تسلیت می گوید.
پیام مرجان اصلانی را در این زمینه بخوانید:
در شامگاه روز اول فروردین ۱۴۰۳، ۲۰ مارس ۲۰۲۴ میلادی، سرطانی جانسوز فرامرز اصلانی، شاعر، خواننده، آهنگساز، روزنامه‌نگار، و یک انسان خوب را، همراه با نسیم نوروزی، با بدرودی همیشگی، با خود برد، در حالی که دستانش در دستان عزیزانش بود.
فرامرز ما را برای همیشه تنها گذشت و از میان ما رفت، شاید برای سرودن ترانه‌ای دیگر!
عشق من، تو فراتر از یک فرد، یک شریک یا یک هنرمند افسانه‌ای بودی؛ تو “مهراب” من بودی. بودن تو تنها برای من، خانواده و یا عزیزانت نبود، تو خويشاوند ملت ایران بودی، از میهنی که با تمام وجودت دوست داشتی، از فرهنگی که همیشه با افتخار از آن حرف می‌زدی، و زبان فارسی که همواره با اشتیاق و با یکدندگی از آن حفاظت می‌کردی، تو همیشه وابسته به همه اینها بودی ….
در ۲۴ سالگی هموندی ما، زندگی مان پر بود از خنده، از عشق و از قصه‌های فراموش نشدنی. همراهی ما با هم، چه مثل دوست و چه مانند شریک زندگی، همه‌اش برای من سراسر شادی بود.
امروز قلبم هزار تکه‌است، من بی‌نفس مانده‌ام، اما دلخوشی من در این است که از این پس هم مثل همیشه، ولی این بار در خیال من، باز هم دست در دست هم داریم و باز هم تو هستی که مرا در تاریکی هدایت خواهی کرد.
من از همیشه تو را دوست داشتم، من همیشه تو را دوست خواهم داشت، تا ابد و تا آن روزی که دوباره با هم باشیم …
فرامرز ما، هنرمندی جهانی و کم نظیر، و انسانی شاید کم‌نظیر، از میان دوستدارانش، که شاید فراتر از مرز و بوم ایران رفته است، ولی باور دارم که در روح و روان و خاطره ملتی که با عشق و برای عشق زنده است، در زمان و یادها زنده خواهد ماند.
